fresh news!

NEA

ΝΑ ΦΙΛΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ – ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ.....



Να τα φιλάς για σένα, αυτή τη φορά. Όχι γι’ αυτά. Για να θυμάσαι πάντα τα κλειστά βλέφαρα που βλέπουν όνειρα με νεράιδες και να ανασαίνεις τις παιδικές ανάσες που μυρίζουν τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού, γιασεμί  και όλες τις υπέροχες ευωδιές του κόσμου. Να αγγίζεις τα μεταξένια μαλλιά τους, να φτιάχνεις καλύτερα τα σκεπάσματα, όχι γιατί χρειάζεται, αλλά για να δώσεις έξτρα φροντίδα που σου περίσσεψε τώρα που κοιμήθηκαν και δεν ξέρεις τι να την κάνεις.

Να πάρεις από τα λυμένα χεράκια τους, το βιβλίο ή την κούκλα που κρατούσαν, να την βάλεις δίπλα τους, όσο ακόμα την θέλουν, όσο δεν κοιμούνται χωρίς την αγκαλιά της, μέχρι να γίνει κι αυτή, με χιλιάδες ακόμα αντικείμενα, τρόπαιο μνήμης.

Να κάθεσαι απαλά δίπλα από το κρεβάτι τους και να τα κοιτάς, όσο έχεις τον χρόνο να το κάνεις. Να ρουφάς αυτές τις στιγμές, να μην τις ξεχάσεις ποτέ, γιατί θα είναι από εκείνες που θα σε τυλίγουν με τη  ζεστασιά τους σαν ζεστό ρούχο τις ώρες που θα παγώνεις μέσα σου. Θα είναι το φάρμακό σου τις στιγμές που τίποτα δεν θα πηγαίνει καλά, θα είναι ένα από τα πιο πολύτιμα υλικά από αυτά που συνθέτουν την ψυχή σου.

Και να τα νανουρίζεις σιωπηλά, να τα φιλάς με τα μάτια και να τα φυσάς ούριους άνεμους από μέσα σου για τα ταξίδια που θα κάνουν αύριο, για τις ευκαιρίες που θα έχουν να ξανοιχτούν σε καινούριους χάρτες.

Είναι η καλύτερή σου στιγμή να τους πεις όλα τα ανείπωτα που έχεις μέσα σου γι’αυτά. Όλα εκείνα που δεν λες για να μην γίνεις υπερβολική, κτητική, κουραστική. Όλα εκείνα τα «σ’ αγαπώ» που δεν τελειώνουν και όλα εκείνα τα «να προσέχεις» που κουδουνίζουν στο μυαλό σου. Όλα τα όνειρά σου γι’ αυτά, και τις ελπίδες σου και τις ευχές σου.  Ψιθύρισέ τα τώρα και άστα να φύγουν ψηλά σαν μπαλόνια, κι αυτά θα βρουν το δρόμο τους, μην νοιάζεσαι. Θα γίνουν αόρατες κλωστές που θα ενώσουν όσα πρέπει να ενωθούν.

Κι ύστερα σβήσε το φως, κι άσε εκείνο το μικρό μόνο του διαδρόμου. Και μετά βγες από το δωμάτιο, αθόρυβα, στις μύτες, μην ξυπνήσουν και ξυπνήσουν από το όνειρο που έφτιαξες μαζί τους.

Γι’ αυτό σου λέω. Να φιλάς τα παιδιά σου κάθε βράδυ – κυρίως όταν κοιμούνται. <3


πηγή :themamagers

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ!!!!!!!


ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ!!!!!!!

2 τυχεροί θα κερδίσουν απο μια τσαντούλα με δυό πραγματάκια μέσα :

Η τσαντούλα του captain sharky θα περιέχει το καινούργιο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά "ΤΣΙΜΠΙΤΣΟΥΞ ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΙΝΕΛΑ" και τον ωραίο χάρακα σπαθί του captain sharky!!!!


Και η τσαντούλα της Lillifee θα περιέχει το καινούργιο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά "ΤΣΙΜΠΙΤΣΟΥΞ ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΙΝΕΛΑ" και ένα ωραίο παζλάκι της Lillifee!!


ΟΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ:
Κάντε share το post 
Κάντε like στην σελίδα μας
Κάντε ένα σχόλιο κάτω απο αυτό το post 

Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία !!!!!
Οι νικητές του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν την επόμενη Δευτέρα 23 Ιανούαρίου 2017!!!!

ΠΩΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΜ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το βιβλίο συμβάλει στην ανάπτυξη του παιδιού. Το φορτωμένο πρόγραμμα του 
σχολείου και ο γρήγορος ρυθμός που επιβάλλει αυτό, συχνά στερούν από τα 
παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου.



Το βιβλίο αποτελεί το παράθυρο στη φαντασία αλλά και τη σκέψη του παιδιού. Ο συνδυασμός της εικόνας με το κείμενο προσφέρει πολυαισθητική απόλαυση. Η δύναμη που έχουν οι εικόνες και οι λέξεις επιτρέπουν στο παιδί να ταξιδέψει στο χώρο της φαντασίας, να ονειρευτεί και να σκεφτεί.

Η ανάγνωση παιδικών βιβλίων, ήδη από τη βρεφική ηλικία, δίνει στο παιδί μια ακόμα δυνατότητα, ν’ αναπτύξει καλύτερα τις γλωσσικές του ικανότητες και να χτίσει γερά θεμέλια πάνω στα οποία στη συνέχεια θα στηριχθούν οι ικανότητές του για ανάγνωση και γενικότερα για μάθηση.

Ίσως, μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες της ανάγνωσης παιδικών βιβλίων είναι το γεγονός ότι φέρνει το παιδί και το γονιό πιο κοντά. Όσο ο γονιός διαβάζει στο παιδί, δημιουργείται μια ζεστή και όμορφη σχέση, όπου τόσο η μητέρα ή ο πατέρας όσο και το παιδί απολαμβάνουν τη συντροφιά του άλλου και δένονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους.

10 πλεονεκτήματα για να διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά μας:

  • Ενισχύεται η ακουστική ικανότητα
  • Αυξάνεται το λεξιλόγιο αφού ακούγονται όλο και περισσότερες λέξεις
  • Αναπτύσσεται η προσοχή και η μνήμη
  • Βοηθάμε το παιδί να μάθει ασυνήθιστες λέξεις
  • Βοηθάμε το παιδί να καταλάβει την σημασία των λέξεων
  • Βοηθάμε το παιδί να αντιληφθεί την έννοια του βιβλίου
  • Βοηθάμε το παιδί να μάθει να αντλεί πληροφορίες μέσα από την εικονογράφηση
  • Προωθείται η ηρεμία και ο δεσμός μεταξύ του γονιού και παιδιού
  • Διεγείρεται η φαντασία του αλλά και όλες οι αισθήσεις
  • Ενισχύεται η αγάπη του προς τα βιβλία και την μάθηση
  • Παρακάτω παρατίθενται τα στάδια που δείχνουν τις περιόδους όπου το παιδί έρχεται σε επαφή με το βιβλίο και την ανταπόκριση του.


Ακρόασης: 0-8 Μήνες

  • Ανταποκρίνεται περισσότερο στα ποιήματα και ιστορίες.
  • Αναγνωρίζει τη φωνής της μητέρας

Προσοχής: 8-12 μηνών

  • Το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για τα βιβλία που περιέχουν οικεία σε αυτό εικόνες.
  • Κοιτάει εικόνες σε βιβλία για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα.

Έκφρασης: 1 Έτους

  • Το παιδί κοιτάει τις εικόνες ενός βιβλίου, όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα και ίσως τις δείχνει ή παράγει ήχους.
  • Ανταποκρίνεται σε τραγούδια και μελωδίες παράγοντας ήχους ή μουρμουρίζοντας μόνο του.

Συμμέτοχης: 1-2 Ετών

  • Γυρνάει τις σελίδες του βιβλίο περισσότερες από μια φορές.
  • Χτυπά ελαφρά με το δάκτυλο του ή δείχνει μερικές εικόνες από ένα βιβλίο, ειδικά όταν κατονομάζονται από έναν ενήλικα.
  • Δείχνει ενδιαφέρον σε απλές και σύντομες ιστορίες.
  • Αρχίζει να κατονομάζει έγχρωμες εικόνες.

Χρήσης και αναζήτησης: 2-3 Ετών

  • Γνωρίζει τη λειτουργία και τη χρήση του γραπτού λόγου – οι λέξεις αποκτούν σημασία και σκοπό.
  • Δείχνει και κατονομάζει πολλές συνήθεις εικόνες από βιβλία.
  • Αποκτάει κάποια αγαπημένα βιβλία και απολαμβάνει να του τα διαβάζουν ξανά και ξανά.
  • Αρχίζει να κάθεται μόνο του και να κοιτάει βιβλία.
  • Γυρνάει μια σελίδα τη φορά.
  • Γνωρίζει ότι τα βιβλία έχουν μπροστινή και πίσω όψη.
  • Γνωρίζει πώς να ανοίγει και να κρατάει τα βιβλία.
  • Γνωρίζει την κατεύθυνση της εκτύπωσης των βιβλίων (από αριστερά προς τα δεξιά).
  • Απολαμβάνει να του διαβάζουν βιβλία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (5-15 λεπτά).

Συμβολικής ανάγνωσης: 3-4 Ετών

  • Αναγνωρίζει γνωστά λογότυπα, όπως ονόματα κουτιών από φαγητά, ταμπέλες καταστημάτων, σήματα οδικής κυκλοφορίας, και ίσως τα κατονομάζει (π.χ. «Εδώ λέει ΝΟΥΝΟΥ!»).
  • Προσποιείται ότι διαβάζει βιβλία κρατώντας τα, γυρνώντας τις σελίδες και λέγοντας μερικές λέξεις.
  • Αναγνωρίζει και ίσως λέει λέξεις που είναι μελωδικές και λέξεις που αρχίζουν από το ίδιο γράμμα.
  • Απολαμβάνει να του διαβάζουν βιβλία και να συμμετέχει στην ανάγνωση συμπληρώνοντας γνωστά κομμάτια.

Συμβολικής ανάγνωσης: 4 Ετών

  • Λέει μελωδικές λέξεις και βάζει σε σειρά λέξεις που αρχίζουν από το ίδιο γράμμα.
  • Καταλαβαίνει ότι ο γονιός του διαβάζει τις λέξεις μέσα από το κείμενο του βιβλίου και δεν κάνει περιγραφή των εικόνων.
  • Αναγνωρίζει τα όρια των λέξεων δείχνοντας τα κενά-διαστήματα μεταξύ των λέξεων.
  • Προσποιείται ότι διαβάζει από ένα βιβλίο μια ιστορία συνήθως απομνημονεύοντας την.

Γνωστικής επεξεργασίας:5 Ετών

  • Κατανοεί ότι οι λέξεις μπορούν να χωριστούν σε μικρότερα τμήματα και το αποδεικνύει μετρώντας των αριθμό των συλλαβών σε μια λέξη.
  • Κατονομάζει τα γράμματα της αλφαβήτα και τους αριθμούς 1-10.
  • Γνωρίζει ίσως ότι τα γράμματα έχουν ήχους και τους ήχους που αντιστοιχούν σε μερικά γράμματα.
  • Αναγνωρίζει πρώτα τους ήχους των προφορικών λέξεων (π.χ. η «μαμά ξεκινάει από το /μ/)
  • Αρχίζει να δείχνει συγκεκριμένα γράμματα σε μια σελίδα.
  • Ίσως διαβάζει μερικές γνωστές λέξεις μέσω οπτικής αναγνώρισης.


ΠΗΓΗ:

Δρ. Λίζα Βάρβογλη Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια 
ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ: ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;



Καθώς το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών είναι ένα θέμα που δυσκολεύει αλλά και φοβίζει ιδιαίτερα τους γονείς, πολλές φορές εκφράζουν την ερώτηση «πως θα μιλήσω στο παιδί μου για κάτι τόσο σοβαρό;», «μήπως το φοβίζω αν του μιλήσω για κάτι τέτοιο;», «με ποια αφορμή θα ξεκινήσω μια τόσο σοβαρή κουβέντα;».

Ανησυχίες και προβληματισμοί που είναι απολύτως κατανοητοί και σεβαστοί. Ωστόσο μπορεί να είναι δύσκολο να μιλήσουμε στο παιδί μας για κάτι τέτοιο, αλλά οι συνέπειες του να μην γίνει αυτή η συζήτηση μπορεί να είναι χειρότερες.

Καταρχάς θα πρέπει και ο ίδιος ο γονέας να νιώθει άνετα με την σεξουαλικότητά του και να έχει συγκεντρώσει σημαντικό αριθμό πληροφοριών για το θέμα. Μια βοηθητική κίνηση θα ήταν να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό από την «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056».

Μερικές προτάσεις για να ξεκινήσετε την κουβέντα:


  •  Εκμεταλλευτείτε τις στιγμές. Βασιστείτε στη φυσική και αναμενόμενη περιέργεια των παιδιών. «Από πού έρχονται τα παιδιά;», «Τι σημαίνει σεξ;». Δώστε τις πληροφορίες / απαντήσεις ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού

  •  Παίξτε το παιχνίδι «τι θα έκανες αν….». Για παράδειγμα «τι θα έκανες αν κάποια στιγμή στο super market δεν με έβλεπες κοντά σου;» ή «τι θα έκανες αν κάποιος σου ζητούσε να μου κρατήσεις μυστικό ότι σου έδωσε γλειφιτζούρι;» και ενθαρρύνετε το παιδί προς την σωστή απάντηση.

  •  Διαβάστε παραμύθια στα παιδιά σας. Η Χιονάτη, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Χάνσελ και η Γκρέτελ είχαν βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Συζητήστε μαζί τους για τις λύσεις, για τους ήρωες / τις ηρωίδες και ρωτήστε τα παιδιά τι θα συμβούλευαν αυτά τους ήρωες / τις ηρωίδες για το τι να κάνουν.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες τα παιδιά μπορεί να σας πουν για θέματα και καταστάσεις που τα απασχολούν.


πηγή :το χαμόγελο του παιδιού

ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ;


Η περίοδος που χρειάζεται ένα μικρό παιδί να προετοιμαστεί για τον ερχομό του/της αδερφού/ής του μπορεί να γίνει αρκετά ψυχοπιεστική για τους γονείς. Οι ίδιοι είναι πιθανόν να φοβούνται τις αντιδράσεις του παιδιού τους και πολλοί αισθάνονται τύψεις που του προκαλούν λύπη. Καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι οτι η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που δε θα μπορέσουμε να αποφύγουμε αλλά μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και να βοηθήσουμε και το ίδιο το παιδί να το αναγνωρίσει.


Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να προετοιμάσουμε ένα παιδί αποτελεσματικά;

Καλό είναι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να ενισχύσετε τη σχέση του παιδιού σας με τον μπαμπά του ή με τον άνθρωπο που θα περνάει ώρα μαζί του όταν θα είστε λεχώνα για να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα αργότερα.

Ακόμη και όταν το μωρό είναι στην κοιλιά μπορείτε να αναφέρεστε σε αυτό ως αδερφή/ος ή το μωρό μας για να το νιώσει περισσότερο δικό του.

Καλό είναι να επιβεβαιώνετε τον ρόλο και την αξία του παιδιού σας για να μην νιώσει οτι πρόκειται να το αντικαταστήσετε. Μπορείτε δηλαδή να επισημαίνετε τα «καλά του» και να μιλάτε συχνά για το γεγονός οτι κάθε μέλος της οικογένειας είναι σημαντικό με το δικό του τρόπο και οτι όλοι συμβάλουν στη δημιουργία της οικογένειας σας.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τα παιδιά εκφράζουν έντονα συναισθήματα ή μπορεί και να αρχίσουν κάποιες παλινδρομήσεις. Συχνά επανέρχεται το άγχος αποχωρισμού και ειδικά όταν έρχεται η ώρα του ύπνου αντιδράνε και τα πλημμυρίζει ανασφάλεια. Είναι φυσιολογικό το παιδί σας να αισθάνεται ζήλια και χρειάζεται τν δική σας βοήθεια για να καταλάβει τί είναι αυτό που το κάνει να αισθάνεται τόσο δυσάρεστα.  Μπορεί για παράδειγμα να νιώθουν οτι εσείς είστε συνέχεια με το μωρό αφού το «κουβαλάτε» στην κοιλιά σας.

Συνήθως είναι βοηθητικό όταν ο γονιός αφιερώνει χρόνο στο παιδί, οργανώνει ας πούμε ένα ραντεβού για παιχνίδι και το παιδί γνωρίζει οτι αυτός είναι χρόνος που θα έχει μόνο μαζί του.

Ακούω συχνά πολλούς γονείς που τονίζουν συνέχεια οτι π.χ. «ο Γιώργος θα είναι ο μεγάλος αδερφός», και οτι «είναι υπέροχο να είσαι μεγάλος και να κάνεις αυτό και το άλλο κλπ». Φυσικά οι γονείς προσπαθούν να βοηθήσουν το παιδί τους να νιώσει καλύτερα και να το τονώσουν αλλά καμιά φορά όταν εκείνο κάνει το μωρό δεν πειράζει, μπορούμε λίγο να το νταντέψουμε και να του επιτρέψουμε να «χαϊδευτεί».

Μπορούμε να φτιάξουμε και ένα άλμπουμ μαζί του με φωτογραφίες που ήταν και εκείνο μωρό και να προσθέτουμε κατά καιρούς και να μιλάμε για εκείνη την περίοδο. Είναι δύσκολη η μετάβαση από το να είσαι το μωρό της οικογένειας σε μεγάλος αδερφός/ή.

Κάτι άλλο που πρέπει να έχουμε κατα νου είναι να τακτοποιήσουμε όλες τις μεγάλες αλλαγές στην ζωή του παιδιού πριν γεννηθεί το επόμενο, όπως η αρχή στον παιδικό, η εκπαίδευση στην τουαλέτα, η αλλαγή δωματίου κλπ. Δεν εννοώ οτι πειράζει αν γίνουν όλα αυτά ένα χρόνο μετά, αλλά δε θα βοηθήσει αν συμπίπτουν με τη γέννηση του παιδιού.

Καθώς λοιπόν πλησιάζει η ώρα της γέννας σκεφτείτε ποιός θα είναι μαζί με το παιδί σας όταν θα είστε στο νοσοκομείο. Καλό είναι λοιπόν να προετοιμάσετε το παιδί σας για το τί θα γίνει, ποιός θα το προσέχει, εαν θα σας επισκεφτεί, τί θα κάνει όσο θα λείπετε και να του επιβεβαιώσετε οτι θα είναι πάντα στο μυαλό σας και στην καρδιά σας.

Κάτι άλλο που μπορεί να βοηθήσει είναι να φτιάξετε μαζί ένα βιβλίο με φωτογραφίες που να το ονομάσετε πχ. Ο Γιώργος θα αποκτήσει νέο αδερφάκι. Μπορείτε λοιπόν να βάλετε μια φωτο που είστε όλοι μαζί και μετά να γράψετε η μαμά και ο μπαμπάς αγαπάνε τον Γιώργο, μετά μια φωτο του Γιώργου μπροστά στην κοιλιά της μαμάς με λεζάντα «Ο αδερφός του Γιώργου μεγαλώνει στην κοιλιά της μαμάς», άλλη που να τον δείχνει να τραγουδάει με λεζάντα «ο Γιώργος τραγουδάει στον αδερφό του για να μην νιώθει μόνος. Το μωρό τρελαίνεται να ακούει τον αδερφό του». Μετά αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη, βγάλτε φωτο το παιδί με μια κούκλα και βοηθήστε να κάνει πρακτική και γράψτε το στην λεζάντα επισημαίνοντας οτι σύντομα το μωρό θα γεννηθεί και θα έρθει να μείνει με τον Γιώργο και την οικογένεια του και οτι τα μωρά χρειάζονται αγάπη ή μπορείτε να βγάλετε φωτο του Γιώργου με την γιαγιά και να γράψετε οτι θα διασκεδάζει μαζί της όταν η μαμά θα γεννάει και στο τέλος μια δική σας που αγκαλιάζεστε και να γράψετε οτι θα σας λείψει και οτι θα γυρίσετε σύντομα κοντά του. Μετά μπορείτε να το συνεχίσετε όταν έρθει το μωρό στο σπίτι.

Από την στιγμή που θα έρθει το μωρό στο σπίτι καλό είναι να μην αναφέρομαστε συνέχεια στο πρωτότοκο ως ο/η μεγάλος/η και να μην του δίνουμε συχνά ευθύνες που δεν αρμόζουν στην ηλικία του, ούτε και να υποτιμάμε το μωρό ώστε να εξυψώσουμε το πρώτο παιδί. Φυσικά και μπορούμε να του αναθέσουμε να μας βοηθάει για να νιώθει οτι συμμετέχει αλλά με μέτρο. Μπορούμε ας πούμε να του ζητήσουμε να τραγουδήσει κάτι στο μωρό αν θέλει ενώ του αλλάζουμε πάνα.

Το παιδί χρειάζεται να ξέρει οτι είστε εκει για να προστατεύετε και τους δυο και οτι χρειάζεται ακόμη φροντίδα. Δεν είναι και εκείνος κηδεμόνας του αδερφού του και πρέπει να είναι ξεκάθαρο αφού πολλά παιδιά μεγαλώνουν και αγχώνονται για τα αδέρφια τους περισσότερο από οτι αγχώνονται για ό,τι έχει να κάνει με τον εαυτό τους. Καλό είναι με τον ερχομό του νέου μωρού να διατηρήσετε τη ρουτίνα του πρώτου παιδιού, όσο είναι δυνατόν σταθερή, και αφήστε το παιδί να συνδεθεί με το μωρό με τους δικούς του ρυθμούς.

Τα παιδικά βιβλία σίγουρα θα βοηθήσουν να ταυτιστεί με κάποιον χαρακτήρα που βιώνει κάτι παρόμοιο όπως και η εκδραμάτιση μέσα στο παιχνίδι.

Ακόμη, οι έρευνες δείχνουν οτι όταν οι γονείς ενθαρρύνουν τα μεγαλύτερα αδέρφια να αντιμετωπίζουν τα μικρά ως αληθινούς ανθρώπους με δικά τους συναισθήματα, τότε εκείνα γίνονται σιγά-σιγά περισσότερο τρυφερά και προστατευτικά απέναντι στο μωρό. Άρα, μπορούμε να λέμε για το μωρό, «φαίνεται να της αρέσει όταν τραγουδάς, δες πώς προσπαθεί να σου μιλήσει» ή «η Μαρία μάλλον τρόμαξε από τον δυνατό θόρυβο».

Τέλος, πρέπει να έχουμε κατα νου οτι το παιδί σας θα χρειαστεί να πενθήσει όσα έχασε, όπως την αποκλειστικότητα. Είναι σαν τον πόνο ένος χωρισμού και χρειάζεται εσάς για να βάλετε λεξούλες σε αυτό που αισθάνεται, π.χ. «φαίνεσαι λυπημένος τώρα και ξέρω οτι μπορεί να πονάς μέσα σου, αλλά η μανούλα σε αγαπάει πάρα πολύ και θα είναι κοντά σου όποτε ζητήσεις αγκαλιά».



πηγή: Κρίστη Πόππη ,Διδάκτωρ Παιδοψυχολογίας

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ?


Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή θα εκδηλώσουν κάποια μορφή επιθετικότητας είτε λεκτική είτε εξωλεκτική. Για ποιους όμως λόγους φτάνει ένα παιδί να εκδηλώσει επιθετικές συμπεριφορές;

Πολλοί μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς υιοθετούν την άποψη ότι όπως στο ζωικό βασίλειο, έτσι και στον άνθρωπο, είναι στη φύση του να εκδηλώσει επιθετικότητα. Είναι ένα κληροδοτημένο ένστικτό του οποίου η εκτόνωση θα πρέπει να διοχετεύεται ώστε να μην υπάρχουν εσωτερικές εντάσεις. Επιπλέον, η επιθετική συμπεριφορά λειτουργεί ως μιμητικό πρότυπο, το οποίο να παιδιά βλέπουν στο περιβάλλον τους και το υιοθετούν. Ουσιαστικά μαθαίνουν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο εφόσον βλέπουν ότι είναι αποδεκτό στον περίγυρο και στην οικογένεια....

Τέλος, η επιθετικότητα επέρχεται ως απόρροια της ματαίωσης και του συναισθήματος της απογοήτευσης, κάτι το οποίο ένα παιδί δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί. Οι υπερπροστατευτικοί γονείς στην προσπάθεια τους να προστατέψουν το παιδί από τυχόν απογοητεύσεις, διαμορφώνουν παιδιά με χαμηλή ανοχή στη ματαίωση. Η ματαίωση βέβαια δεν αφορά μόνο στις απαιτήσεις του παιδιού, αλλά και σε άλλες συμπεριφορές, επιθυμίες ή ανάγκες, όπως είναι η δυσκολία έκφρασης του λόγου και της επικοινωνίας.

Όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι, τα παιδιά με επιθετική συμπεριφορά συνήθως καθοδηγούνται από αίσθημα ανασφάλειας, χαμηλής αυτοεκτίμησης, αίσθημα κατωτερότητας και ανεπάρκειας. Πολλές φορές τα παιδιά χρησιμοποιούν την επιθετική συμπεριφορά ως μέσω για να τραβήξουν την προσοχή του γονέα, του δασκάλου, των φίλων κτλ. Το αίσθημα της απόρριψης ή της αδιαφορίας μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί σε επιθετικές συμπεριφορές. Τέλος, το μιμητικό πρότυπο όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω είναι ένας καθοριστικός παράγοντας, τόσο μέσα στην οικογένεια αλλά και σε video games, στην τηλεόραση κτλ.




πηγή : Κατσαούνη Μαρία –Ψυχολόγος (MSc)

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;



Η συναισθηματική διάθεση, κυρίως της μητέρας, αλλά και της υπόλοιπης οικογένειας, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέξουμε να διαπαιδαγωγήσουμε το μωρό μας.

Η επιλογή του τρόπου που διαπαιδαγωγούμε το παιδί μας
Είναι συνάρτηση πολλών διαφορετικών παραγόντων οι όποιοι μας έχουν επηρεάσει στο παρελθόν:
• Η προσωπικότητα μας
• Η ηλικία που αποκτήσαμε το παιδί μας
• Οι συνθήκες

Ο τρόπος που μας μεγάλωσαν οι γονείς μας
Οι πεποιθήσεις μας σχετικά με θέματα ηθικής, το άγχος μας να γίνουμε καλοί γονείς, είναι μερικοί από τους παράγοντες που μας επηρεάζουν, όταν χρειάζεται να πάρουμε την απόφαση σχετικά με την στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στην συμπεριφορά του παιδιού μας.
Σχεδόν τις περισσότερες φορές, ο κάθε πατέρας και η κάθε μητέρα, πιστεύουν ότι ο τρόπος που διαπαιδαγωγούν το παιδί τους είναι σωστός. Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής, εξηγεί ότι αφού ο κάθε γονιός πιστεύει ότι ο τρόπος που μεγαλώνει το παιδί του είναι ο σωστότερος, για αυτό τον λόγο τον εφαρμόζει. Λίγες φορές αναγνωρίζει ότι είναι βαθειά επηρεασμένος από την εκπαίδευση του αλλά και τα προσωπικά του βιώματα σαν παιδί όπως:
• Πως ήταν η σχέση με τους γονείς μας όταν είμαστε παιδιά;
• Ποιες ήταν οι πεποιθήσεις και οι ηθικές αρχές των γονιών σας και σας διαπαιδαγώγησαν με αυτό τον τρόπο;
• Σήμερα τι θυμάστε από την διαπαιδαγώγηση που λάβατε από τους γονείς σας και πως θα την χαρακτηρίζατε;
• Χάσατε κάποιο σημαντικό και αγαπημένο πρόσωπο όταν ήσαστε παιδί;
• Τι πιστεύετε ότι είναι πιο σημαντικό να διδαχτεί το παιδί από εσάς ώστε να είναι προετοιμασμένο για την κοινωνία που θα ζήσει ;

Οι πεποιθήσεις σε συνδυασμό με το αυξημένο γονικό άγχος τον οδηγούν
• Σε επιλογές και συμπεριφορές που και ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι υπερβολικές
• Τα όρια μεταξύ του κανονικού και του υπερβολικού μερικές φορές για κάποιους γονείς είναι δυσδιάκριτα
Έτσι λοιπόν η υπερπροστατευτικοτητα μπορεί για τους άλλους στο περιβάλλον να είναι αρνητικός τρόπος διαπαιδαγώγησης αλλά για τον γονιό που την εφαρμόζει είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να μεγαλώσει πιο σωστά το παιδί του.
Τι μπορεί να δημιουργήσει η υπερπροστατευτικότητα στο παιδί;
Η υπερ-προστατευτικότητα κάποιων γονέων έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργήσει ένα παιδί γεμάτο ανασφάλειες, εξαρτημένο από τους ίδιους και να εκφράζει δυσκολία στη λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών. Στην κοινωνία μας και στο μεσογειακό χώρο είναι πιο συνηθισμένο, οι γονείς να φροντίζουν τα παιδιά τους, να τα υποστηρίζουν οικονομικά και συναισθηματικά, μέχρι μεγάλη ηλικία, και αργότερα είτε να δημιουργούν δική τους οικογένεια είτε να μένουν όλοι μαζί. Οι γονείς πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε το παιδί για να νιώθουμε οι ίδιοι χρήσιμοι αλλά και θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η γενιά που μεγαλώνει το παιδί μας είναι διαφορετική σε σχέση με αυτή που μεγαλώσαμε εμείς. Το παιδί σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον μπορεί να μεγαλώσει και να νιώθει ανέτοιμο να σταθεί στα δικά του πόδια και μόνιμα εξαρτημένο από την δική μας υποστήριξη και παρουσία.

Η συμβουλή του Ειδικού
Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουμε τα δικά μας βιώματα και ανασφάλειες και να μη μεταφέρουμε τους δικούς μας φόβους. Τα παιδιά δεν είναι τόσο ευάλωτα, όσο μπορεί να πιστεύουμε. Η λίγη έκθεση σε κινδύνους μπορεί να είναι ωφέλιμη και διδακτική και για αυτό τον λόγο δεν θα πρέπει να τα μεγαλώνουμε σε ένα εικονικό περιβάλλον, απομακρύνοντας τα από τον κάθε κίνδυνο. Αφήστε το παιδί σας να αποτύχει και να κάνει λάθη ψάχνοντας να βρει τον δικό του δρόμο. Σήμερα υπάρχουν πολλά προγράμματα συμβουλευτικής γονέων που γίνονται σε Αναπτυξιακά Κέντρα και μπορούν να καθοδηγήσουν σωστά και υπεύθυνα.



πηγή:Στέλιος Μαντούδης( Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής
Επιστημονικά Υπεύθυνος των Αναπτυξιακών Κέντρων Mandou)

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ...


Έχει κοιμηθεί, έχει φάει και αποφασίζετε να βγείτε με το παιδί βόλτα. Όμως κάτι δεν πάει σύμφωνα με το πρόγραμμα και το παιδί αρχίζει ξαφνικά να ουρλιάζει και να χτυπιέται υστερικά, μπροστά σε όλο τον κόσμο! Και εκεί που προσπαθείτε να του μιλήσετε για να το συνετίσετε, νιώθετε όσους βρίσκονται γύρω σας να σας κοιτάζουν και να λένε «γιατί δεν μπορεί να ελέγξει το παιδί της;».
Παιδί που ουρλιάζει σε δημόσιο χώρο: Πώς να το ηρεμείτε

Καταρχάς, βγάλτε από το μυαλό σας αυτήν τη σκέψη. Όσοι έχουν παιδί ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι τα tantrums εμφανίζονται στις χειρότερες στιγμές. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα καθίσετε αμέτοχη να βλέπετε το παιδί σας να εκρήγνυται. Δείτε τρεις αποτελεσματικούς τρόπους για να δοκιμάζετε κάθε φορά που το παιδί αρχίζει να ενοχλείται από κάτι και να αντιδρά:

Δημιουργήστε αντιπερισπασμό

Γεμίστε την τσάντα σας ή την τσάντα του παιδιού με διάφορα διασκεδαστικά «παιχνιδάκια», τα οποία το παιδί δεν έχει ξαναδεί ή δεν θυμάται ότι έχει. Όταν το tantrum ξεκινήσει, εμφανίστε ένα από αυτά (π.χ. ένα ξεχασμένο παιχνίδι, βιβλίο, ή ένα σνακ), προκειμένου να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού και να ηρεμήσει το συντομότερο. Αφού περάσει το «κύμα» και επανέλθει η καλή διάθεση του παιδιού, μπορείτε να συζητήσετε ήρεμη τι το ενόχλησε και γιατί. Χαμηλώστε στο ύψος του παιδιού και με καθαρή, σταθερή φωνή, πείτε στο παιδί τι συμπεριφορά περιμένετε από αυτό στο εξής. Αυτό δεν σημαίνει ότι ύστερα θα φερθείτε σαν να μην έγινε τίποτα και ότι το παιδί δεν θα έχει καμία επίπτωση για την συμπεριφορά του. Αλλά το να αρχίσετε να φωνάζετε πάνω από τις φωνές του παιδιού, δεν θα σας βγάλει πουθενά. Περιμένετε να περάσει η καταιγίδα, μέχρι να πείτε στο παιδί πώς πρέπει να φέρεται σε δημόσιους χώρους.

Αρχίστε να γελάτε

Όταν το παιδί αρχίσει να έχει ανεπίτρεπτη συμπεριφορά, το πιθανότερο είναι ότι περιμένει από εσάς να αντιδράσετε αρνητικά. Κάθε φορά που διαχειρίζεστε το tantrum με έναν μη αναμενόμενο τρόπο, ο εγκέφαλος του παιδιού επανεκτιμά την κατάσταση, με αποτέλεσμα να στρέφει την σκέψη του από το συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου του στο λογικό. Κατά την διάρκεια του tantrum, σκοπός σας είναι να κάνετε το παιδί να σκεφτεί ξανά λογικά. Ακόμα και ένα νήπιο μπορεί να σκεφτεί λογικά, υπό τις σωστές προϋποθέσεις. Αν, λοιπόν, αρχίσετε να γελάτε κατά την διάρκεια του tantrum, θα δώσετε μια καλή ώθηση στον εγκέφαλο του παιδιού για να μειώσει το συναίσθημα και να το κάνετε να αρχίσει να σας ακούει ξανά.

Ένα ακόμα όφελος του γέλιου, είναι ότι θα κάνετε τους γύρω σας να δουν ότι έχετε τον έλεγχο. Αν ανησυχείτε για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, με το γέλιο θα τους δώσετε την εντύπωση ότι ελέγχετε την κατάσταση αυτή του παιδιού σας και δεν ανησυχείτε για το τι θα ακολουθήσει. Αντίθετα, με το να «φρικάρετε» και εσείς, δημιουργείτε την εντύπωση ότι είστε ανίκανη και παρορμητική.

Καθιερώστε ένα σύστημα κινήτρων, όχι δωροδοκιών

Οι δωροδοκίες είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι γονείς και ο λόγος είναι απλός: Με το να δωροδοκεί κανείς το παιδί για την «καλή του συμπεριφορά», το οπλίζει για μελλοντική κακή συμπεριφορά! Τα παιδί, δηλαδή, θα συνεχίσει να κάνει αυτό που πρέπει για να λαμβάνει την δωροδοκία. Ωστόσο, μπορείτε να καθιερώσετε ένα σύστημα κινήτρων, το οποίο θα χρησιμοποιείτε ως μόχλευση έναντι μελλοντικών tantrums. Αν, για παράδειγμα, υποσχεθείτε στο παιδί το πρωί ότι μετά το μεσημεριανό φαγητό θα πάτε στο πάρκο, όταν το παιδί ξεκινήσει να ουρλιάζει και να χτυπιέται απειλείστε το ότι δεν θα πάτε πουθενά. Ακόμα κι αν δεν έχετε προ-επιλέξει ένα κίνητρο, μπορείτε πάντα να χρησιμοποιήσετε την απειλή ότι θα βάλετε το παιδί για ύπνο νωρίτερα το βράδυ ή ότι θα του στερήσετε κάποιο γλυκό ή κάποιο παιχνίδι.

Ωστόσο, προσπαθήστε να μην ξεπερνάτε τα όρια αναφορικά με την αφαίρεση κινήτρων και με απειλές. Ποτέ μην απειλείτε το παιδί ότι θα το χτυπήσετε και μην το τιμωρείτε. Το καλύτερο στοίχημα για προώθηση της συνεργασίας σας είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη και ο σεβασμός. Μπορείτε να κάνετε το παιδί σας να σας σέβεται, χωρίς να το τρομοκρατείτε και να το υποτάσσετε.

Πολλοί γονείς φοβούνται τα temper tantrums σε δημόσιους χώρους, και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που συμβαίνουν τόσο συχνά. Τα παιδιά αισθάνονται την ανασφάλεια των γονιών, έτσι το να έχετε ένα ακέραιο πλάνο για να διαχειρίζεστε το ξέσπασμα αυτό σας βοηθά να έχετε τον έλεγχο και να είστε πιο ήρεμοι. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθείτε αντιμέτωποι με ένα παιδί που ουρλιάζει, προσπαθήστε να θυμηθείτε ένα από τα παραπάνω και δείτε ποιο ταιριάζει καλύτερα στην δική σας περίπτωση.\



Πηγή: familyshare